امام صادق علیه السلام فرمودند: دنیا بسان اندامى است که سر آن کبر، چشم آن آز، گوش آن ولع، زبان آن ریا و خودنمایى، دست آن شهوت، پاى آن عجب، قلب آن غفلت و بی خبرى، بودش نیستى و ثمرهاش زوال است. پس هر کس آن را دوست گیرد، کبر و خودبینى به او دهد؛ و به هر که آن را نیکو پندارد، حرص و ولع ارزانى کند؛ و کسى را که دنیا را بخواهد، به آز و طمع در اندازد؛ و بر کسى که آن را بستاید جامه ی ریا پوشاند؛ و کسى را که اراده ی آن کند، گرفتار عجب و خودبینى کند؛ و کسى راکه به آن اعتماد کند غافل سازد؛ و کسى را که کالای دنیا، به شگفتی درآوردش، نابود سازد؛ و کسى را که کالاهای دنیوى جمع کند و به آن ها بخل بورزد به جایگاه و قرارگاهش، یعنی آتش، روانه کند.
مصباح الشریعه، باب 32
نوشته شده در تاریخ سه شنبه 93 مرداد 21 توسط
سجاد صالحی
درباره وبلاگ
